O pasado 23 de febreiro comezaron ás mobilizacións do persoal de transporte de viaxeiros cunha primeira manifestación na Coruña, días despoís ó 16 de marzo realizouse a segunda en Santiago, para reclamar o desbloqueo da negociación do convenio colectivo. Debido a que a situación persistía, convocouse esta primera xornada de folga.

Denúnciase que a parálise dos convenios e a non actualización das condicións laborais, salariais e sociais do persoal, sumado aos reiterados incumplimentos dos convenios colectivos por parte da patronal, levaron a que a día de hoxe o sector esté altamente precarizado.

Aunque neste sector a maioría das plantillas están formadas por conductores, nos últimos anos o colectivo de acompañantes, maioritariamente integrado por mulleres, aumentou de maneira considerable. Traballadoras cunhas condicións de emprego en precariedade absoluta, tengo contratos de hasta media hora ou unha hora e incumplimentos salariais continuos.

Ás nefastas condicións do persoal engádese o estado lamentable da flota de autobuses, con vehículos moi vellos que sufren avarías constantes que poñen en risco a seguridade no transporte.

Responsabilidade da Xunta de Galicia

A culpa non se debe só a un plantexamento miserable de incremento por parte da parte empresarial xa que a Administración Pública está detrás do mantemento dun valor de contratos públicos que naceron pobres, e hoxe están desfasados ​​e moi afastados da realidade actual.

Hai varios anos ninguén se esperaba esta escalada de prezos que afecta entre outros ao transporte e do mesmo xeito que houbo que actualizar outros aspectos, como certas axudas sectoriais e sociais inconcibibles hai varios anos, téñense que actualizar as dotacións económicas dos contratos públicos, xa que de moitas delas dependen directamente os postos de traballo e a viabilidade das empresas.

A Xunta, no seu momento, sacou a concurso público algúns contratos con financiamento insuficiente, e a pesar diso os empresarios mesmo se presentaron con descontos de ata o 30% sobre o prezo de saída, coa idea de que puidesen obter beneficios, supostamente por mor de explotación dos traballadores, precarización das condicións de traballo e deterioro da prestación de servizos ata límites insospeitados. Abonda con comprobar como día a día os usuarios se queixan de atrasos nos nosos horarios, deficiencias no servizo ou mesmo porque o autobús programado non pasa pola parada.

O desprezo aos traballadores e traballadoras (que cada vez son máis escasos neste sector polas súas pésimas condicións) trasladarase tamén aos usuarios que verán, unha vez máis, como quedan sen transporte pola pasividade da administración pública e das empresas en o sector.

O sector non está disposto a aceptar máis recortes nin precariedade e por iso continuarán con novas mobilizacións.